Een stage bij een internationale organisatie. Slechts
weinig studenten internationale betrekkingen en diplomatie aan de UA zijn hier
niet mee bezig tijdens hun masterjaar. De opties lijken eindeloos, maar zijn
tegelijk soms zo beperkt. Eens het tweede semester van mijn jaar in Antwerpen
van start ging, maakte ik er een punt van actief op zoek te gaan naar
interessante stages of jobs die in de lijn lagen van mijn studie. Op het einde
van het semester had ik een twintigtal brieven verstuurd naar VN-organisaties
en ambassades in de hoop vanaf september ergens aan de slag te kunnen. Het
resultaat was mager. De concurrentie voor VN-stages is groot, zeker voor diegenen
waar het Flanders Trainee Program (FTP) financiering voorziet. Bij
ambassades had ik meer geluk, zowel in Israël als in Zuid-Afrika kon ik vanaf
januari 2015 drie maanden stage lopen. Probleem bij dit soort stages is echter
dat er geen enkele vorm van financiële hulp bestaat.
Ik besloot ook me wat actiever in te zetten om mijn CV
wat aan te spekken. Ik deed mee aan enkele Model UN’s en behaalde zelfs
prijzen, in de hoop hier wat indruk mee te maken op toekomstige werkgevers of stagebegeleiders. Ik volgde ook een cursus over ontwikkelingssamenwerking bij BTC. Dit waren
geweldige ervaringen en bij momenten vond ik het zelfs jammer dat mijn studie
niet nog een jaartje langer duurde zodat ik meer van dit soort kansen kon
grijpen. Anderzijds was ik het studeren ook wel wat moe en wou ik iets nieuws.
In september behaalde ik dan mijn diploma. Uiteindelijk was
ik wel fier over mijn afgelegd studieparcours. Vijf jaar gestudeerd. Nooit veel herexamens gehad, een jaar in Spanje gewoond en gestudeerd aan een van de beste universiteiten daar, Spaans geleerd, thesisonderzoek gedaan in Spanje en Amsterdam, de titel van historicus aan de UGent behaald, een extra masterjaar in Antwerpen, succes gehad bij enkele MUN's, master in
internationale betrekkingen en diplomatie met onderscheiding. Moest je mij dit
op mijn 18 hebben voorgelegd, ik had zeker getekend. Maar een toekomstperspectief?
Wel ja, dat had ik eigenlijk niet. Een job al helemaal niet, zo wordt het lastig om tegenover sommigen te beweren dat je überhaupt al iets bereikt hebt in je leven. Na mijn vakantiejob in september was ik dan
ook officieel werkzoekend. Sollicitatiebrieven versturen, wat aandringen voor
een antwoord hierop, af en toe eens een interview. Maar vooral wachten. Veel
wachten.
Tot de kans dan uiteindelijk uit een heel onverwachte hoek
kwam. Mijn hoop op VN-stages was al even gaan varen, toen ik opeens een mail
kreeg uit Parijs toevallig de dag dat ik de eerste ronde van het diplomatiek examen had afgelegd. Een stage waarvan ik nooit geloofde dat ik ze ooit
kon krijgen. Ik had dan maar een oude motivatiebrief grotendeels gekopieerd,
moeite blijf je immers niet steken in die zaken, en dacht: je weet maar nooit…
En zo ben ik dus hier uitgekomen. Met een stage van
januari tot juli 2015 bij UNESCO in Parijs. Tijdens mijn vorige buitenlandse ervaring vond
ik het enorm leuk te bloggen (voor zij die dat gemist hebben: http://eenjaarinsalamanca.blogspot.be/).
Daarom dat ik ook nu weer een poging zal doen genoeg inspiratie te vinden u te
boeien met mijn ervaringen daar. Benieuwd of dat zal lukken!
Joyeux Noël!
