Gezien ik vanavond rechtstreeks vanuit Parijs naar Polen vlieg, besloot ik enkele weken geleden nog een laatste keer terug naar huis te keren om de vrienden en familie te zien. Nog een laatste keer samen op café in Gent, naar de Amadeus en nog een keer trappistenfeesten in Daknam. Dat weekend terug thuis was ronduit geweldig en het deed mij beseffen dat ik jullie allemaal enorm hard ga missen in Polen.
Eenmaal terug in Parijs bleef ik maar afscheid nemen. Zodra je weet dat het einde nabij is, begin je alles veel intenser en positiever te beleven en begin je stilletjes afscheid te nemen. Verschillende vrienden vertrokken ook de afgelopen weken. Het werd dus voor alles en iedereen een laatste keer. Een laatste keer samen feesten op het Fête de la Cité. Nog een paar keer picknicken op Champs de Mars. Het uitzicht op Parijs bewonderen met een Perrier in de hand op dertig meter hoogte. Een laatste keer samen naar Le Cristal goedkope pintjes gaan drinken op vrijdagavond en de mengeling van vreugde en verdriet onder controle houden bij het ontvangen van je afscheidsgeschenk. Nog een keer samen op de foto. Nog eens feesten onder de blote hemel naast de Seine.
En dan is de laatste avond gekomen. De Rode Duivels die de Fransen verslaan in het Stade de France. Wat een knallend afscheid was me dat. De ene goal na de andere. Wat een sfeer, wat een feest. Parijs was van ons. En dus ook een beetje van mij, voor een laatste keer.
Ik had nooit gedacht dat ik dit ging zeggen, maar ik wil hier zeker nog vaak terugkomen. Om mensen te bezoeken en om van deze stad te kunnen genieten in de zomerzon. Er is hier geweldig veel te beleven. Alles valt perfect samen te vatten in een quote die ik leerde van een van mijn Parijse vrienden.
"Au début, Dieu créa le plus beau pays du monde. Il le remplit de tous les miracles et les beautés et le nomma la France. Mais, pour le mettre en position égale aux autres pays, il décida de le peupler par les gens…le Français."
Vervang Frankrijk door Parijs en land door stad en het klopt nog steeds. Parijs is immers Frankrijk in het kwadraat, in al zijn glorie en in al zijn verval.
Mijn beste vrienden, ik kijk enorm hard uit naar de uitdagingen die me te wachten staan in Polen. Maar ik ga jullie allemaal missen. Jullie zijn allemaal meer dan welkom in Polen. En zie dat alstublieft niet als een teken van beleefdheid. Aanvaard die uitnodiging gerust, mijn deur staat altijd voor jullie open.
Vous êtes formidable. Je vous aime tous.
